193

تو
لبخند می زنی 
و بهار تنها فصل 
تقویم من می شود

​​​​​​

تو این روزای قرنطینه و تعطیلی تنها دلخوشیم بودن ففر جان. این روزا تنها جایی که میریم خونه همدیگه است. ساعت یازده شب بود که رفت اما نمیدونم چرا الان یهویی اینهمه دلم براش تنگ شد... به بودنش معتاد شدم اخدایا بخاطر همه ی این حس های خوب ازت ممنونم 

خدایا حال خودم و دلم و لبهام کنار ففر خوبه خودت مراقب حال خوبم باش

خداجوووووووونم شکرت

خدایا دوست دارم هوارتاااااا